زبانحال حضرت عباس علیه‌السلام در شب عاشورا
شـبِ مـن در حـرمِ آل عـبـا مـی‌گـذرد نَـفَـسـم با نـَفَـسِ خــونِ خـدا مـی‌گـذرد شبِ دهم شده و پُر شدم از شوقِ وصال خاطـر آسـوده‌ام و دل به نـوا می‌گذرد گوشِ من می‌شنود ذکرِ دعاهای حسین شکر اوقاتِ من آخر به دعـا می‌گذرد پـاسـبـانِ حـرمـم واهـمه‌ای نیـست مرا فکر و ذکرم همه در خوف و رجا می‌گذرد خیمۀ حضرت زینب شده چون کعبۀ من طُوفِ آن می‌کـنم و ثـانـیـه‌ها می‌گذرد در رُخِ سیده‌ام غـصّه و غـم موج زند با من آیا ز غم و غصه رها می‌گذرد؟ من فـدائی خـواتـینِ حـرم هـستم و بس چه کسی گفته که از خیمه جفا می‌گذرد؟ غیرت اللّهم و غارت به نظر ممکن نیست مگـر از جـانبِ من تـیـغِ بـلا می‌گذرد صبحِ فـردا برسد مثـلِ پـدر جنگ کنم تا بفهـمـند که در مشت چه‌ها می‌گذرد صبح فردا برسد رخصتِ جنگ از ارباب جوی خـون از حـرمِ کـربـبلا می‌گذرد من ابوفـاضـلم و شیـرِ حرم حـیدری‌ام شبِ مـن در حـرمِ آل عــبـا مـی‌گـذرد |